Linia krawędziowa przerywana.
Linię tego typu stosuje się przede wszystkim do wyznaczenia 
krawędzi jezdni gdzie nie ma krawężników, na tych odcinkach drogi na których dopuszcza się postój na poboczu.
Warto pamiętać, że ta linia zezwala na postój na poboczu, ale 
zabrania zatrzymywania pojazdu obok tej linii na jezdni.
Poza tym znak ten stosuje się w celu:
przedłużenia krawędzi jezdni na skrzyżowaniach; oddzielenia od jezdni zlokalizowanych w zatokach przystanków komunikacji publicznej; oznaczania zjazdów.
Odmianą linii P-7a, jest linia krawędziowa ciągła: P-7b.
Taką linię stosuje się przede wszystkim do:
wyznaczenia krawędzi jezdni bez krawężników; wewnętrznych i zewnętrznych krawędzi autostrad, dróg ekspresowych i dwujezdniowych; korygowania przebiegu krawężnika, oddzielenia torowiska tramwajowego; obwiedni powierzchni wyłączonych z ruchu znakiem P-21.
Takie ciągłe linie krawędziowe stosuje się:
odcinkach drogi na których na poboczu występuje ruch pieszych lub rowerzystów;
odcinkach drogi na których szerokość pobocza uniemożliwia zatrzymanie się pojazdu samochodowego poza jezdnią;
niebezpiecznych zakrętach;
łukach pionowych wypukłych;
odcinkach z barierami;
odcinkach dróg na których stosuje się linie P-4, P-3, i P-2;
wiaduktach, mostach i w tunelach;
odcinkach dróg na których obowiązują zakazy wyrażone znakami pionowymi B-35 „zakaz postoju” i B-36 „zakaz zatrzymywania się”.